Het kerstgevoel van Barbara: Heiligabend

Vanavond is het zover. Na een maand van voorbereiding, voorpret en de nodige kerststress… is het eindelijk kerstavond! Of zoals de Duitsers het noemen: ‘Heiligabend’. Als kind van een Duitse moeder ben ik opgegroeid met een heleboel kersttradities. De decembermaand zit propvol: van kerstkoekjes bakken en strooien sterren knutselen tot kerstmuziek oefenen en uitgebreid kerstpost schrijven.

Oh, en vergeet de kerstliedjes, kerstgedichten, kerstmarkten en het kerstmenu niet! Kerst is een serieuze aangelegenheid in Duitsland. En daar geniet ik ieder jaar met volle teugen van. Vanavond is het hoogtepunt: Heiligabend.

Sinds ik me kan herinneren, gaat alles op Heiligabend ieder jaar precies hetzelfde. ’s Ochtends rennen de kinderen naar beneden: het laatste deurtje van de Adventskalender openmaken. Aaah, een extra groot chocolaatje! Daar kun je het dan ook meteen de hele dag mee doen, want de 24e zijn ouders veel te druk om op zoiets simpels als een boterham te letten.

Moeder staat met verhit hoofd in de keuken – de voorbereidingen van het grote kerstmaal op de 25e lopen op hoogtoeren. Vandaag, de 24e, zal er weinig gegeten worden, maar morgen staat er een gans op tafel. Vader is… ja, waar is vader eigenlijk? Nu je er over nadenkt, heb je hem al dagen niet gezien. Hij komt ’s avonds laat binnen en rommelt wat in de gangkast (op slot) en verdwijnt dan achter de gesloten deuren van de woonkamer.

De hele dag hangen de kinderen maar wat rond. Het wachten is zó saai – en dat is echt een onderdeel van het feest. Eind van de middag trekt iedereen zijn feestkleren aan. En dan, rond een uur of vijf, rinkelt er een belletje. Of eigenlijk moet ik zeggen: klinkt er een klokje! Dat is het teken dat je eindelijk naar beneden mag, de woonkamer in.

Alle lampen zijn uit. De deur gaat open… en daar staat de kerstboom! (Traditioneel zie je de boom voor het eerst op kerstavond zelf. Dus dáár was vader de hele tijd zo druk mee…) De boom, stralend, in het licht van echte kaarsen. Versierd met zelfgemaakte sterren en kleurige ornamenten, resultaat van generaties geknutsel en kerstmarktjes afstruinen. Op alle tafels staan branden kaarsen. Onder de boom: een stapel kadootjes, in prachtige pakjes. Wat een gezicht!

Maar denk je dat je nu meteen mag uitpakken? Zeker niet! Nu begint het ‘kerstprogramma’. Iedere Duitse familie heeft zijn eigen invulling en tradities, maar op 24 december gaat het er toch in bijna alle huiskamers bij onze Oosterburen hetzelfde aan toe:

Eerst komt er een eenvoudige maaltijd op tafel, vaak ‘Kartoffelsalat und Würstchen’. Inderdaad: op kerstavond eet je een simpele salade en een knakworstje. (Het traditionele familie-eten, met 10 man rond de gans, dat is dus morgen.)

Dan begint de viering. En denk niet dat je in vijf minuten klaar bent: de meeste families gaan samen uitgebreid kerstliederen zingen, de kinderen zeggen kerstgedichten op en spelen iets kerstigs op de blokfluit, viool of xylofoon. Samen leest de familie het kerstverhaal voor, en of je nu diep gelovig bent of helemaal niet, je weet precies op welk moment in het verhaal moeder een traantje weg zal pinken…

En dan, als de ‘engelen zingen’, wenst iedereen elkaar een gelukkig kerstfeest. Met een kus op de mond en een diepe blik in de ogen. En nu…. kadootjes! Met veel aandacht voor elkaar en de gever. Voor de meeste kinderen is het overigens een beetje vaag, of ze hun pakjes nu van de kerstman, het kerstkind of toch van tante Lieselotte krijgen. (Mijn dochter denkt geloof ik dat Baby Jezus haar verlanglijst heeft goedgekeurd.) Maar één ding staat vast: de ‘Bunte Teller’, tot de nok toe gevuld met koekjes, chocola, mandarijnen en noten, die krijg je van mama.

Terwijl de ouders elkaar een glaasje Glühwein inschenken, liggen de kinderen met een snoet vol chocola onder de bank met hun Playmobil Piratenschip te spelen. Over een uurtje begint de kerstnachtdienst.

Was het maar vast vanavond… ik wens je een gelukkig kerstfeest!

Frohe Weihnachten!

WINACTIE – Mooi voor je netwerk: Mieke Vaas – Studio Futuro

In deze netwerkblog krijg je een fantastische aanbieding. Een gratis logo – speciaal ontworpen voor jou en je onderneming, helemaal op maat gemaakt naar jouw wensen en persoonlijke stijl. Hoe kun je dit logo-ontwerp winnen? Lees maar even mee!

Mieke Vaas is grafisch ontwerper. Ik ontmoette haar twee jaar geleden, toen we samen aan een brochure werkten. En soms heb je van die werkcontacten, waarbij alles op zijn plek valt.  Dat had ik bij Mieke – met deze vrouw kan ik lezen en schrijven! Vandaar dat ik ook meteen wist wie Marjolijn en ik moesten benaderen voor het ontwikkelen van onze logo’s voor Netwerkbouwers en Mantelzorgelijk: Mieke natuurlijk!

Van de week vraag ik aan Mieke: Waar let jij nou op in je werk? Je ontwerpt altijd met een feilloos gevoel voor de wensen van je klant.

“Dat is simpel,” zegt Mieke. “Door gerichte vragen kom ik er achter wat je mooi vindt, wat er bij jou en je onderneming past. Vaak weet je zelf al heel aardig wat voor stijl je zoekt. Maar dan vraag ik door, naar wat je écht bedoelt. En zo ontwikkel ik een visueel concept – aan de hand van jouw eigen inbreng. Dat concept is de basis, van daar uit gaan we verder.” Als je met Mieke praat, merk je aan alles dat ze heel goed kan luisteren. En dat ze jouw woorden omzet in beelden. Een fijne eigenschap, die – dat weet ik uit ervaring – naadloos aansluit bij haar werk als ontwerper.

Mieke begint meteen enthousiast te vertellen. Na een studie aan de Rietveld Academie, maakte ze haar eerste stappen als lay outer in de muziekwereld. CD covers, posters voor bands en platenmaatschappijen, spannende opdrachten. Volwassen geworden is Mieke in de tijdschriftenbranche. Noem een groot blad en ze heeft ervoor gewerkt. Inmiddels zit Mieke op de plek waar ze altijd naartoe wilde: ze heeft haar eigen ontwerpbureau, Studio Futuro, in hartje Amsterdam. Daarmee bedient ze een aantal topklanten – en daarnaast heeft ze de tijd en ruimte voor startende ondernemers en kleine bedrijven.

“Ontwerpen is echt mijn droombaan,” zegt Mieke. “Door de combinatie van grote en kleine klussen heb ik alle vrijheid. Ik werk twee dagen vast op kantoor bij een grote klant, zoals weekblad Elsevier, of bij de VARA. Leuk, uitdagend werk met vaste collega’s in een creatief team. En de rest van de week reserveer ik voor vrije opdrachten. Dat vrije werk is heel veelzijdig: van een logo tot een complete huisstijl, van visitekaartje tot flyers – en natuurlijk het ontwerp en van grote en kleine websites.

Mieke: “Mijn klanten beginnen vaak klein, maar groeien gaandeweg naar een grotere onderneming – die dan ook meer visueel werk nodig heeft. Ik begeleid bedrijven in hun grafisch ontwerp en groei met ze mee. Dat is precies het soort samenwerking waar ik de meeste voldoening uit haal!”

Omdat wij voor Netwerkbouwers én Mantelzorgelijk zo’n prettige samenwerking met Mieke hebben, willen we haar manier van werken graag met ons eigen netwerk delen. En speciaal voor de vrienden van Netwerkbouwers en Meisjes van Mooi heeft Mieke een fantastische aanbieding opgesteld:

*** De eerste ondernemer die zich meldt bij Studio Futuro met het codewoord ‘Netwerkbouwers’ krijgt van Mieke een GRATIS LOGO! Normaal gesproken kost het ontwikkelen van een logo of beeldmerk minimaal € 400,- ***

Wil je visitekaartjes, een website of je hele huisstijl met je nieuwe logo laten uitvoeren? Dan helpt Studio Futuro je verder met een scherpe aanbieding.

En dat is nog niet alles! Alle ondernemers en zelfstandigen die zich bij Studio Futuro melden met het codewoord ‘Netwerkbouwers’ krijgen een van Mieke een maatwerk-voorstel voor het ontwikkelen van een nieuw logo of beeldmerk, passend bij hun budget.

Mieke, bedankt voor deze geweldige aanbieding! Laat je ons weten welke ondernemer een nieuw logo heeft gewonnen? En ook hoe het logo is geworden?

Contactgegevens Winactie Studio Futuro:

www.studiofuturo.nl – mail: mvaas@planet.nl

Mieke Vaas van Studio Futuro is MOOI VOOR JE NETWERK!

Wat heb jij in je handtas 3 : Ditch de hutkoffer!

Als ik voor de Meisjes van Mooi blog, wordt het meteen privé. De vorige keer schreef ik over het poetsen van de minste populaire ruimte in huis. Vandaag moet het gaan over de inhoud van mijn handtas – ook zo’n plek ‘where the sun don’t shine’. Zit je nu klaar voor een verhaal over de donkere krochten van mijn tas? Genante ontboezemingen over bergen broodkruimels, losse tampons, die uit het opengebarsten plasticje barsten, restaurantbonnen van drankovergoten nachten, een vergeten pantykousje en – hey, wat is dat? – een huissleutel van… ja, van wie ook alweer?

Laat ik open kaart spelen: tot deze zomer zag mijn tas er precies zo uit. Ik sleepte rond met een grote hengseltas, zo’n vagabondentas, met een vleugje romantiek, maar vooral heel veel spullen onderin. Hij was zo zwaar dat ik er krom van ging lopen. Ik wilde wel iets anders, maar ik wist niet hoe.

Vlak voor de zomervakantie stapte ik over. Van een hoepeltent met hengsels, waar ik mijn halve inboedel in rondsleepte, naar een overzichtelijk modelletje met een rits en vakken. En sindsdien loopt het tussen mij en mijn handtas op rolletjes. Geloof me, mijn leven is er een stuk overzichtelijker op geworden.

Ik heb mijn tas als voorbereiding op deze blog gewoon omgekieperd. Hij is een mengeling van handtas en werktas geworden – en omdat hij vrij klein is, zit hij alsnog prop- en propvol. Ik stop er iedere dag mijn notitieboek (groot) en agenda (klein) in, bovendien een leesboek en mijn iPad. Daarnaast frummel ik een klein beursje (groot genoeg voor bankpas en OV chipkaart), een piepklein haarborsteltje, mijn zonnebril en sleutelbos. Mijn dochter heeft er nog een tekening bij gedaan. Lief. Verder heb ik nog nét plek voor een doosje pottertjes (rare gewoonte) en mijn make up tasje.

En wat zit daar dan in? Hm, dat ziet er vrees ik een stuk minder spectaculair uit dat de ‘favoriete producten van LINDA.vrouwen’. Kijk maar even mee:

• Mijn oogspulletjes zijn allemaal van de HEMA. Oogpotloodje, vloeibare eyeliner, smudge-potlood in zachte kleurtjes, zelfs de mascara is van de HEMA. Ik heb best gevoelige ogen en deze producten leveren mij het minste last op. Hoewel ik de mascara in dit tasje lekker vind voor elke dag, heb ik er op mijn nachtkastje nog eentje van Lancome liggen. Voor de dramatische oogopslag tijdens die etentjes, waarvan ik dan de restaurantbonnen bewaar…
• Ik gebruik een normale dagcreme, voordat ik de deur uit ga. Soms smeer ik onderweg nog even na met de All in One BB cream van de Bodyshop. Heerlijk licht spul dat goed past bij de textuur van mijn huid. Na bijzonder heftige nachten werk ik de contouren onder mijn ogen weg met de Touche Éclat van Yves Saint Lorent. Wondermiddel.
• Qua lippen doe ik het meestal rustig aan. Ik heb een glossje bij me (een zoet kleurtje van Chanel) en een half lippenstift/half gloss van een merk waar ik de naam niet van heb onthouden. Een logo dat ik helaas nergens meer kan vinden. Ooit heb ik het bij de kapper gekocht. Bleek de perfecte kleur voor mij. Nu is ie bijna op…
• Verder een spiegeltje en een pincet, voor mijn heksenhaar. Wat me op mijn wenkbrouwen brengt. Daar moet ik heel snel iets aan doen. Maar ik durf het niet zelf, ik ga al huilen bij één enkel haartje op mijn kin. Ik ga nu Ellen bellen voor een wenkie-afspraak.

Dat is mijn tas. Als ik, door het jarenlang rondzeulen, nou één ding geleerd heb, is het dit: ditch je hutkoffer. Het heeft bij mij minstens 30 jaar geduurd en me drie hernia’s gekost. Maar sinds ik mijn kleine tas heb is mijn leven er écht makkelijker op geworden. Kleine tassen, een eye opener.

Neus dicht en gaan!

Vandaag wil ik het maar eens hebben over het minst populaire klusje in het huishouden. Het is een werkje waar je zo tegenop kijkt, dat je graag een dagje overslaat. Waarna het nóg erger is. Want je moet er niet mee wachten!

Ik heb het over de reiniging van de wc. Het schrobben van de pot. Het poetsen van je poep-paleis. Normaal gesproken is het ‘regelmatig onderhoud’ al geen pretje. Maar heb je net een avondje Champions League ‘met de jongens’ in je woonkamer mogen cateren? Dan is het de hel.

Voor iedereen met een hulp in de huishouding staat het ‘uitbesteden’ van badkamer en WC waarschijnlijk hoog op de wensenlijst. Maar dames, (heren ook!) één keer per week een lapje langs de pot zwieren, dat is natuurlijk niet genoeg! Als het om de sanitaire voorzieningen gaat, moet je zelf aan de bak. Of je het leuk vindt of niet.

Maar hoe poets je die pot nou het beste?

Op mijn gymklasje krijg ik prima adviezen. “Ik haal iedere dag een vochtig reinigingsdoekje over de bril.” En: “Eens per half jaar pak ik het huis van top tot teen aan, samen met de buren.” Hmm, de optimale frequentie ligt volgens mij ergen tussen ‘elke dag’ en ‘eens per 6 maanden’ in. Eens kijken wat de professionals erover zeggen.

‘Hoe maak je de WC schoon’ levert op Google meteen een dikke 248.000 hits op. Een kwart miljoen mensen die je in het Nederlands kunnen uitleggen hoe het moet! Dat biedt hoop.

Op huis-en-tuin-info.nu staat een een stap voor stap handleiding waar ik een beetje kriebels van krijg:

Voor u begint met schoonmaken, denk aan uw eigen veiligheid. Tijdens het schoonmaken komt u namelijk in aanraking met chemische stoffen en (schadelijke) bacteriën.

Neem daarom de volgende maatregelen:

• Draag waterdichte huishoudhandschoenen
• Niet eten
• Niet drinken
• Niet roken

Pardon? Zijn ze bang dat ik met een knapzak vol boterhammen en mandarijntjes aan deze klus begin? Dat ik een flinke sigaar opsteek, alvorens de borstel in de chemische middelen te soppen?

Op de website stofzuigerzen.nl (ja, die bestaat, ik wist het ook niet) vind ik dan een poetsbeschrijving  zoals ik het nog van mijn moeder geleerd heb:

Je toilet schoon in 5 minuten!

1. Verwijder je toiletblokje en spuit toiletreiniger onder de rand.
2. Poets het even na met je toiletborstel en laat het intrekken met de borstel rechtop in de pot, dan wordt die ook lekker schoon.
3. Spuit allesreiniger op de rand, de bril, de achterkant en de onderkant van het toilet.
4. Neem alles af met je vaatdoek, spoel hem af en toe om in de emmer.
5. Poets nog even met je toiletborstel en spoel het toilet door.
6. Spuit allesreiniger op de spoelknop, de deurknop en het lichtknopje en neem ze af met het doekje.
7. Haal de grond leeg, spuit de grond goed nat en werk met je doek van achter naar voor. Spoel je doek regelmatig om in de emmer. Neem als je wilt ook de muren regelmatig mee.

Maar nu is het einde zoek. Op de forums van de vrouwenbladen, zoals Viva en Flair, staan er duizenden meningen door elkaar – over het nut van reinigingsazijn, soda, water, chemicaliën, babywipes en hogedrukspuiten. Verrassend: er blijkt een hele groep mensen te zijn die hun wc met cola schoonmaken!

En dan hebben we het nog niet eens over de discussie “vlakspoel versus diepspoel” gehad!. Zoveel potten, zoveel smaken. Hoe dan ook, na mijn diepgravende onderzoek ga ik eens even een flinke plens dikke bleek in mijn toilet mikken. Die pot zal blinken!

Mooi voor je netwerk: Barbara Mounier!

Wat leuk dat ik het spits mag afbijten in ‘Mooi voor je netwerk’ van de Meisjes van Mooi! Ik volg de salon én de blog van Marjolijn en haar collega’s namelijk op de voet. Niet alleen omdat ik van hun heerlijke behandelingen en de grappige verhalen geniet, maar ook omdat netwerken de dames in het bloed zit. En laat dat bij mij nou nét zo werken!

Even voorstellen? Mijn naam is Barbara Mounier. Ik werk in Nederland en in Duitsland, als tekstschrijver, taaltrainer en cultuurmanager. Ik woon sinds ongeveer 8 jaar in Muiderberg. Een heerlijke plek, als je het mij vraagt. Een dorp waar ik me thuis voel en steeds meer mensen ken. In het afgelopen jaar kwam mijn ‘lokale netwerk’ opeens in een enorme stroomversnelling. En daar zijn een paar redenen voor.

In de eerste plaats: ‘mooi uit ’t gooi’ – onze lokale marktplaats op Facebook. Anderhalf jaar geleden had ik mijn zolder opgeruimd. Je kent dat lekkere gevoel, eindelijk ruimte. Er stonden er vier tassen met spullen in de gang – mooie dingen eigenlijk, die nog best een ronde meekonden. En toen bedacht ik: nee, geen Kringloper, en ook geen Marktplaats. Ik ga eens kijken of ik deze spullen hier in het dorp kan weggeven of verkopen. Gewoon via Facebook. Een week later deden er 100 mensen mee. Na een maand waren het er 400. Nu zijn we met bijna 1000. Ongelofelijk! De charme van ‘mooi uit ’t gooi’ is dat je je spullen doorgeeft aan mensen die bij je om de hoek wonen. Het is snel en makkelijk afspreken – en het voelt vertrouwd.

De tweede boost voor mijn netwerk was het schoolplein. Als je mij dit een jaar geleden had verteld, had ik gewoon gelachen. Maar het is waar! Via de kleuterklas komt er ieder jaar een hele groep volwassenen met elkaar in contact. Speelafspraken, kinderfeestjes en natuurlijk het dagelijkse halen en brengen: opeens kom je elkaar overal tegen. En raak je in gesprek. Of je nu over waterpokken, werk of wintersport staat te kletsen, maakt niet eens zoveel uit. De ouders van klasgenootjes zijn een verrijking van je netwerk.

De derde netwerk-factor: Hart voor Muiderberg. Een vrolijk clubje vrijwilligers, die zich inzetten voor het behoud van de mooie dingen in het dorp. Begonnen als actiegroep tegen de aanleg van een sportveld, maar inmiddels veel breder. We zetten ons in voor beter openbaar vervoer, voor minder geluidsoverlast van de snelwegen en voor onze ondernemers. Voor HvM schrijf ik regelmatig artikelen over mensen met een grote passie, namelijk hun eigen zaak.

Waarom vertel ik je dit allemaal? Omdat ik geloof dat het ‘verbreden van je netwerk’ één van de beste dingen is die je kunnen overkomen. Doordat je met nieuwe mensen praat over hun werk, hun uitdagingen, hun plannen, kom je niet alleen veel te weten, maar ook allerlei kansen tegen. Kansen om samen te werken bijvoorbeeld.

Marjolijn en de Meisjes van Mooi willen een echt ondernemersnetwerk in Muiderberg opzetten. Daar maak ik graag deel van uit! Dus, heb je een lastige schrijfklus? Een meertalig project met een lastige cultuurbarriere? Een wanhopige puber met slechte cijfers voor zijn talen? Laat het me weten, ik help je graag verder. Op mijn website barbaramounier.com vind je informatie over mijn werk. En wie weet komen we elkaar snel tegen – in ons fijne dorp.