Claudia

Kerstboom aan de sluis, Muiden Foto©Claudia Otten

Als ik heel eerlijk ben had Kerst een lange tijd niet zoveel betekenis voor mij. Dat komt denk ik deels door mijn onconventionele en atheïstische opvoeding en deels doordat Kerst altijd zo erg om eten draaide (niet bij ons thuis overigens) en daar had ik niet zoveel mee. Natuurlijk houd ik van lekker eten maar “lekker en uitgebreid koken” is niet zo aan mij besteed. We hadden thuis wel een boom, totdat wij het huis uit gingen, daarna vonden mijn ouders het niet meer nodig. Tussen mijn twintigste en dertigste heb ik er dan ook niet heel veel aan gedaan. Sterker nog, ik meende altijd cynisch te moeten doen over Kerst. Zag er ook altijd tegenop. Ik herinner me dat mijn zus en ik als kind het optuigen van de kerstboom wel erg leuk vonden en vooral de “echte” kaarsjes vond ik gezellig. De geur van de kaarsen vermengde zich met de geur van de boom en de kerstkransjes van koek en chocola. Maar er moest een emmer water naast de boom staan voor het geval er een tak in brand zou vliegen. Nu is zoiets ondenkbaar, dat risico nemen wij niet meer. Maar voor mijn ouders waren die moderne lampjes iets burgerlijks waar zij niet aan deden. Wij gingen meestal kaasfonduen. Mijn oma kwam, want zij kon dat heel goed maken. Ze had een speciaal recept, maar het was altijd de vraag of het zou lukken; vaak was ze een ingrediënt vergeten. Ik kan me niet herinneren dat het ooit niet lekker was, alleen hadden we soms heel veel dikke draden op het eind. Maar dat vond niemand erg, behalve mijn oma.

Nu ik zelf een dochter heb die Kerst heel erg leuk en vooral gezellig vindt, gaat het bij ons toch een beetje anders. Ze mag altijd kiezen, Kerst of Sinterklaas en ze kiest altijd voor Kerst. Er moet ieder jaar een boom komen, met een heleboel cadeautjes eronder. Tijdens het optuigen draaien we “Ella wishes you a swinging Christmas” en er hangt altijd een Amerikaanse rode kerstsok met haar naam erop die ze van mijn zus (die in Florida woont) heeft gekregen. Er moet een kerstdiner bereid worden, liefst een kip of kalkoen met alles erop en ‘r aan. Ze leest de Donald Duck en kerst moet zo zijn zoals in de Donald Duck. De dagen vooraf kijken we de ene cheesy kerstfilm na de andere, van “Call me Claus” tot “Santa Buddies” en gek genoeg roeren die films mij meestal tot tranen. Cocoonen op de bank met huissokken aan. Mijn ouders kunnen zich niets burgerlijkers voorstellen, maar ze komen wel altijd en nemen lekker veel cadeautjes mee. Wij hebben geluk dat ze er nog zijn en dat ze gezond zijn, zodat we weer nieuwe mooie herinneringen kunnen maken. Als ik dan zonder sentimenteel te willen zijn iets bij Kerst zou moeten voelen dan is het dat het, denk ik.