Ik heb mezelf altijd een atheïst genoemd. Ik geloof niet in Goden, de Koran, Bijbel of Thora. Ik geloof niet in reïncarnatie of communiceren met geesten. Ik geloof niet dat we zijn gemaakt door een persoon of een bovennatuurlijk persoon. Ik geloof niet in Sinterklaas, de kerstman of de paashaas.
Toch ben ik geen atheïst. Want ik geloof wel. Jarenlang heb ik gezocht naar mijn geloof, waar geloof ik nou in? En sinds kort weet ik het. Ik geloof in de films van Walt Disney. Vol levenslessen, realisme en emoties. Just like the real world.
Als klein meisje leerde Disney mij dat je nooit eten van vreemden moet aannemen (Sneeuwwitje), dat mensen jaloers en wraakzuchtig kunnen zijn (Doornroosje), dat mensen geld willen en gemeen zijn (Assepoester). Ik leerde dat je de belangrijkste personen in je leven zo kwijt kunt raken, en dat diegene nooit terugkeert, alleen maar verder leeft in je hart (Leeuwenkoning en Bambi). Dat lelijke mensen alsnog prachtig kunnen zijn (Klokkenluider van de Notre Dame). Ik maakte kennis met de wereld zoals hij is: willekeurig, wreed, oneerlijk en vol leed, maar toch wonder schoon, vol liefde, vriendschap en hoop. En dat is ook wat ik geloof.
Ik geloof in de liefde, maar ook in scheiden. Ik geloof in het leven, maar ook in de dood. Ik geloof niet dat mensen worden getest en gestraft maar geloof in willekeur. Ik geloof niet dat ik iemand verantwoording schuldig ben voor mijn gedachten en gevoelens, behalve mezelf. Ik geloof in Belle en het Beest, in de Kleine Zeemeermin, in Merlijn de Tovenaar en Frank&Frey.
En weet je wat het mooie is aan mijn geloof? Disneyfilms zullen nooit, maar dan ook nooit oorlog veroorzaken.
www.meisjesvanmooi.nl 