De vergelijking is wellicht een ietsje ver gezocht .
Maar met een beetje fantasie ,
misschien toch wel voorspelbaar .
Je wil , tenminste dat heb ik ,
proberen te proberen ,
iets wat je in gedachten hebt , te visualiseren .
Op tafel staat een grijze kan ,
Hij is al oud en handgemaakt ,
nog steeds in trek, van tin .
Van tijd tot tijd wordt hij gebruikt .
Omdat het fris en lekker ruikt ,
staan er om de twee weken , twee rode rozen in .
Na een paar jaar , ontdek je het :
er zit een butsje in !
Echt storen deed het je nog niet .
Vandaar dat je het eig’lijk nu pas ziet .
Maar het zat er , weet je zeker ,
echt niet in vanaf ’t begin .
Dan na wat jaren merk je opeens :
die buts is nu een deuk !
Dat is bij eens zo mooie kan ,
al heel wat minder leuk !
Hem weg doen , doe je niet zo vlug .
Je duwt die deuk eerst weer terug .
Als dat niets wordt , denk je nog snel :
“ Misschien als –ie nou dáár zou staan ,
kijk ik er anders tegenaan ?”
Want : Weg is Weg…dat weet je wel !
Maar als , ondanks wat je ook deed ,
die , op het oog nog kleine deuk ,
via een barst komt tot een breuk …
gebeurd , wat ieder van ons weet :
Die eens zo waardevolle kan….
Daar neem je nu toch afscheid van !
Neem die beslissing niet te vlug !
Je draait zoiets niet meer terug !
Mei 2016 – Carlo van der Vegt
www.meisjesvanmooi.nl 
8 mei 2016 om 17:21
CArlo, de deuk, de barst kunnen barsten, maar ook met een deuk, blijft de kan ook leuk.
LikeLike